distinctiv
Romanian
Etymology
Borrowed from French distinctif. By surface analysis, distinct + -iv.
Adjective
distinctiv m or n (feminine singular distinctivă, masculine plural distinctivi, feminine and neuter plural distinctive)
- distinctive
- Synonym: relevant
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | distinctiv | distinctivă | distinctivi | distinctive | |||
| definite | distinctivul | distinctiva | distinctivii | distinctivele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | distinctiv | distinctive | distinctivi | distinctive | |||
| definite | distinctivului | distinctivei | distinctivilor | distinctivelor | ||||