divagatus
Latin
Etymology
Perfect ative participle of dīvagor
Participle
dīvagātus (feminine dīvagāta, neuter dīvagātum); first/second-declension participle
- having wandered, wandering
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīvagātus | dīvagāta | dīvagātum | dīvagātī | dīvagātae | dīvagāta | |
| genitive | dīvagātī | dīvagātae | dīvagātī | dīvagātōrum | dīvagātārum | dīvagātōrum | |
| dative | dīvagātō | dīvagātae | dīvagātō | dīvagātīs | |||
| accusative | dīvagātum | dīvagātam | dīvagātum | dīvagātōs | dīvagātās | dīvagāta | |
| ablative | dīvagātō | dīvagātā | dīvagātō | dīvagātīs | |||
| vocative | dīvagāte | dīvagāta | dīvagātum | dīvagātī | dīvagātae | dīvagāta | |