divulsurus

Latin

Etymology

Future active participle of dīvellō

Participle

dīvulsūrus (feminine dīvulsūra, neuter dīvulsūrum); first/second-declension participle

  1. about to rend

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dīvulsūrus dīvulsūra dīvulsūrum dīvulsūrī dīvulsūrae dīvulsūra
genitive dīvulsūrī dīvulsūrae dīvulsūrī dīvulsūrōrum dīvulsūrārum dīvulsūrōrum
dative dīvulsūrō dīvulsūrae dīvulsūrō dīvulsūrīs
accusative dīvulsūrum dīvulsūram dīvulsūrum dīvulsūrōs dīvulsūrās dīvulsūra
ablative dīvulsūrō dīvulsūrā dīvulsūrō dīvulsūrīs
vocative dīvulsūre dīvulsūra dīvulsūrum dīvulsūrī dīvulsūrae dīvulsūra