domitrix
Latin
Etymology
From domō, domitum (“to tame, conquer”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdɔ.mɪ.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪ɔː.mi.t̪riks]
Noun
domitrīx f (genitive domitrīcis, masculine domitor); third declension
- female equivalent of domitor (“tamer; conqueror”)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | domitrīx | domitrīcēs |
| genitive | domitrīcis | domitrīcum |
| dative | domitrīcī | domitrīcibus |
| accusative | domitrīcem | domitrīcēs |
| ablative | domitrīce | domitrīcibus |
| vocative | domitrīx | domitrīcēs |
References
- “domitrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “domitrix”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers