dragha
Old Swedish
Etymology
From Old Norse draga, from Proto-Germanic *draganą.
Verb
dragha
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | dragha | — | ||||
| participle | draghandi, draghande | draghin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | dragher | draghi, draghe | — | drōgh | drōghi, drōghe | |
| þū | dragher | draghi, draghe | dragh | drōkt | drōghi, drōghe | |
| han | dragher | draghi, draghe | — | drōgh | drōghi, drōghe | |
| vīr | draghum, draghom | draghum, draghom | draghum, draghom | drōghum, drōghom | drōghum, drōghom | |
| īr | draghin | draghin | draghin | drōghin | drōghin | |
| þēr | dragha | draghin | — | drōghu, drōgho | drōghin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | draghs | draghis, draghes | — | drōghs | drōghis, drōghes | |
| þū | draghs | draghis, draghes | — | drōkts | drōghis, drōghes | |
| han | draghs | draghis, draghes | — | drōghs | drōghis, drōghes | |
| vīr | draghums, -oms | draghums, draghoms | — | drōghums, drōghoms | drōghums, drōghoms | |
| īr | draghins | draghins | — | drōghins | drōghins | |
| þēr | draghas | draghins | — | drōghus, drōghos | drōghins | |
Descendants
Scottish Gaelic
Noun
dragha
- genitive singular of dragh