duplicaat

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin duplicāta or French duplicata.[1] The gender is based on Latin duplicātum.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌdy.pliˈkaːt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: du‧pli‧caat
  • Rhymes: -aːt

Noun

duplicaat n (plural duplicaten, diminutive duplicaatje n)

  1. duplicate, copy

References

  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press