duplicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of duplicō.

Participle

duplicātus (feminine duplicāta, neuter duplicātum); first/second-declension participle

  1. doubled, duplicated
  2. double

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative duplicātus duplicāta duplicātum duplicātī duplicātae duplicāta
genitive duplicātī duplicātae duplicātī duplicātōrum duplicātārum duplicātōrum
dative duplicātō duplicātae duplicātō duplicātīs
accusative duplicātum duplicātam duplicātum duplicātōs duplicātās duplicāta
ablative duplicātō duplicātā duplicātō duplicātīs
vocative duplicāte duplicāta duplicātum duplicātī duplicātae duplicāta

Derived terms