dynamiteren
Dutch
Etymology
Perhaps borrowed. Equivalent to dynamiet + eren. Cf. French dynamiter.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌdinaːmiˈteːrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: dy‧na‧mi‧te‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
dynamiteren
- (transitive) to dynamite
Conjugation
| Conjugation of dynamiteren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | dynamiteren | |||
| past singular | dynamiteerde | |||
| past participle | gedynamiteerd | |||
| infinitive | dynamiteren | |||
| gerund | dynamiteren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | dynamiteer | dynamiteerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | dynamiteert, dynamiteer2 | dynamiteerde | ||
| 2nd person sing. (u) | dynamiteert | dynamiteerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | dynamiteert | dynamiteerde | ||
| 3rd person singular | dynamiteert | dynamiteerde | ||
| plural | dynamiteren | dynamiteerden | ||
| subjunctive sing.1 | dynamitere | dynamiteerde | ||
| subjunctive plur.1 | dynamiteren | dynamiteerden | ||
| imperative sing. | dynamiteer | |||
| imperative plur.1 | dynamiteert | |||
| participles | dynamiterend | gedynamiteerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||