dzikus
Polish
Etymology
Pronunciation
Audio 1: (file) Audio 2: (file) - Rhymes: -ikus
- Syllabification: dzi‧kus
Noun
dzikus m pers (female equivalent dzikuska, diminutive dzikusek)
- (offensive) savage, barbarian (person not living in a civilization)
- Synonyms: barbarzyńca, dziecko natury, dziki
- (colloquial, derogatory) savage, barbarian (primitive, violent, and aggressive person)
- (colloquial, derogatory) loner (shy person who has difficulty getting in touch with other people, especially in company, and enjoys solitude)
- Synonym: samotnik
- (Near Masovian) wild child (wild or misbehaved child)
Declension
Declension of dzikus
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dzikus | dzikusi/dzikusy (deprecative) |
| genitive | dzikusa | dzikusów |
| dative | dzikusowi | dzikusom |
| accusative | dzikusa | dzikusów |
| instrumental | dzikusem | dzikusami |
| locative | dzikusie | dzikusach |
| vocative | dzikusie | dzikusi |
Noun
dzikus m animal
Declension
Declension of dzikus
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dzikus | dzikusy |
| genitive | dzikusa | dzikusów |
| dative | dzikusowi | dzikusom |
| accusative | dzikusa | dzikusy |
| instrumental | dzikusem | dzikusami |
| locative | dzikusie | dzikusach |
| vocative | dzikusie | dzikusy |
Further reading
- dzikus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dzikus in Polish dictionaries at PWN
- Władysław Matlakowski (1891) “dzikus”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 363