eiciens
Latin
Etymology
Present participle of ēiciō.
Participle
ēiciēns (genitive ēicientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēiciēns | ēicientēs | ēicientia | ||
| genitive | ēicientis | ēicientium | |||
| dative | ēicientī | ēicientibus | |||
| accusative | ēicientem | ēiciēns | ēicientēs ēicientīs |
ēicientia | |
| ablative | ēiciente ēicientī1 |
ēicientibus | |||
| vocative | ēiciēns | ēicientēs | ēicientia | ||
1When used purely as an adjective.