ejectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ējiciō
Participle
ējectus (feminine ējecta, neuter ējectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ējectus | ējecta | ējectum | ējectī | ējectae | ējecta | |
| genitive | ējectī | ējectae | ējectī | ējectōrum | ējectārum | ējectōrum | |
| dative | ējectō | ējectae | ējectō | ējectīs | |||
| accusative | ējectum | ējectam | ējectum | ējectōs | ējectās | ējecta | |
| ablative | ējectō | ējectā | ējectō | ējectīs | |||
| vocative | ējecte | ējecta | ējectum | ējectī | ējectae | ējecta | |
References
- “ejectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "ejectus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)