eluctabilis
Latin
Etymology
From ēlū̆ctor (“to surmount”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [eː.ɫuːkˈtaː.bɪ.lɪs], [eː.ɫʊkˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.lukˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
ēlū̆ctābilis (neuter ēlū̆ctābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēlū̆ctābilis | ēlū̆ctābile | ēlū̆ctābilēs | ēlū̆ctābilia | |
| genitive | ēlū̆ctābilis | ēlū̆ctābilium | |||
| dative | ēlū̆ctābilī | ēlū̆ctābilibus | |||
| accusative | ēlū̆ctābilem | ēlū̆ctābile | ēlū̆ctābilēs ēlū̆ctābilīs |
ēlū̆ctābilia | |
| ablative | ēlū̆ctābilī | ēlū̆ctābilibus | |||
| vocative | ēlū̆ctābilis | ēlū̆ctābile | ēlū̆ctābilēs | ēlū̆ctābilia | |
Derived terms
- inēlū̆ctābilis (“insurmountable”)
References
- “eluctabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- eluctabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.