emanciperen
Dutch
Etymology
Borrowed from Latin ēmancipō. Subsequently influenced by Middle French and French émanciper.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˌeːmɑnsiˈpeːrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: eman‧ci‧pe‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
emanciperen
- (transitive) to emancipate
- Synonym: vrijmaken
Conjugation
| Conjugation of emanciperen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | emanciperen | |||
| past singular | emancipeerde | |||
| past participle | geëmancipeerd | |||
| infinitive | emanciperen | |||
| gerund | emanciperen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | emancipeer | emancipeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | emancipeert, emancipeer2 | emancipeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | emancipeert | emancipeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | emancipeert | emancipeerde | ||
| 3rd person singular | emancipeert | emancipeerde | ||
| plural | emanciperen | emancipeerden | ||
| subjunctive sing.1 | emancipere | emancipeerde | ||
| subjunctive plur.1 | emanciperen | emancipeerden | ||
| imperative sing. | emancipeer | |||
| imperative plur.1 | emancipeert | |||
| participles | emanciperend | geëmancipeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
References
- ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press