emanera
Swedish
Etymology
From Latin ēmānāre. Via German emanieren or French émaner, suffixed with -era.
Verb
emanera (present emanerar, preterite emanerade, supine emanerat, imperative emanera)
- (formal) emanate
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | emanera | emaneras | ||
| supine | emanerat | emanerats | ||
| imperative | emanera | — | ||
| imper. plural1 | emaneren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | emanerar | emanerade | emaneras | emanerades |
| ind. plural1 | emanera | emanerade | emaneras | emanerades |
| subjunctive2 | emanere | emanerade | emaneres | emanerades |
| present participle | emanerande | |||
| past participle | emanerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- emanering