emblicus
Latin
Etymology
From Arabic أَمْلَج (ʔamlaj) from Sanskrit आमलक (āmalaka).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɛm.blɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɛm.bli.kus]
Adjective
emblicus (feminine emblica, neuter emblicum); first/second-declension adjective (Medieval Latin)
- (relational) emblic
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | emblicus | emblica | emblicum | emblicī | emblicae | emblica | |
| genitive | emblicī | emblicae | emblicī | emblicōrum | emblicārum | emblicōrum | |
| dative | emblicō | emblicae | emblicō | emblicīs | |||
| accusative | emblicum | emblicam | emblicum | emblicōs | emblicās | emblica | |
| ablative | emblicō | emblicā | emblicō | emblicīs | |||
| vocative | emblice | emblica | emblicum | emblicī | emblicae | emblica | |
Descendants
- → English: emblic
- → French: emblique