emenderen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch emenderen, from Middle French émender, from Old French emender, from Latin ēmendō.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌeː.mɛnˈdeː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: emen‧de‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
emenderen
Conjugation
| Conjugation of emenderen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | emenderen | |||
| past singular | emendeerde | |||
| past participle | geëmendeerd | |||
| infinitive | emenderen | |||
| gerund | emenderen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | emendeer | emendeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | emendeert, emendeer2 | emendeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | emendeert | emendeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | emendeert | emendeerde | ||
| 3rd person singular | emendeert | emendeerde | ||
| plural | emenderen | emendeerden | ||
| subjunctive sing.1 | emendere | emendeerde | ||
| subjunctive plur.1 | emenderen | emendeerden | ||
| imperative sing. | emendeer | |||
| imperative plur.1 | emendeert | |||
| participles | emenderend | geëmendeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||