emens
Latin
Etymology
Present participle of emō.
Participle
emēns (genitive ementis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | emēns | ementēs | ementia | ||
| genitive | ementis | ementium | |||
| dative | ementī | ementibus | |||
| accusative | ementem | emēns | ementēs ementīs |
ementia | |
| ablative | emente ementī1 |
ementibus | |||
| vocative | emēns | ementēs | ementia | ||
1When used purely as an adjective.