emitor
Latin
Verb
emitor
- second/third-person singular future passive imperative of emō
Polish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ɛˈmi.tɔr/
- Rhymes: -itɔr
- Syllabification: e‧mi‧tor
Noun
emitor m inan
- emitter, polluter (thing which emits something, usually unwanted or harmful, e.g. pollution, radiation)
Declension
Declension of emitor
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | emitor | emitory |
| genitive | emitoru | emitorów |
| dative | emitorowi | emitorom |
| accusative | emitor | emitory |
| instrumental | emitorem | emitorami |
| locative | emitorze | emitorach |
| vocative | emitorze | emitory |
Further reading
- emitor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- emitor in Polish dictionaries at PWN
Romanian
Etymology
Borrowed from English emitter.
Noun
emitor m (plural emitori)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | emitor | emitorul | emitori | emitorii | |
| genitive-dative | emitor | emitorului | emitori | emitorilor | |
| vocative | emitorule | emitorilor | |||