emonendus
Latin
Etymology
Future passive participle of ēmoneō
Participle
ēmonendus (feminine ēmonenda, neuter ēmonendum); first/second-declension participle
- which is to be admonished
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēmonendus | ēmonenda | ēmonendum | ēmonendī | ēmonendae | ēmonenda | |
| genitive | ēmonendī | ēmonendae | ēmonendī | ēmonendōrum | ēmonendārum | ēmonendōrum | |
| dative | ēmonendō | ēmonendae | ēmonendō | ēmonendīs | |||
| accusative | ēmonendum | ēmonendam | ēmonendum | ēmonendōs | ēmonendās | ēmonenda | |
| ablative | ēmonendō | ēmonendā | ēmonendō | ēmonendīs | |||
| vocative | ēmonende | ēmonenda | ēmonendum | ēmonendī | ēmonendae | ēmonenda | |