emonitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēmoneō

Participle

ēmonitus (feminine ēmonita, neuter ēmonitum); first/second-declension participle

  1. admonished

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēmonitus ēmonita ēmonitum ēmonitī ēmonitae ēmonita
genitive ēmonitī ēmonitae ēmonitī ēmonitōrum ēmonitārum ēmonitōrum
dative ēmonitō ēmonitae ēmonitō ēmonitīs
accusative ēmonitum ēmonitam ēmonitum ēmonitōs ēmonitās ēmonita
ablative ēmonitō ēmonitā ēmonitō ēmonitīs
vocative ēmonite ēmonita ēmonitum ēmonitī ēmonitae ēmonita