enectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēnecō.
Participle
ēnectus (feminine ēnecta, neuter ēnectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēnectus | ēnecta | ēnectum | ēnectī | ēnectae | ēnecta | |
| genitive | ēnectī | ēnectae | ēnectī | ēnectōrum | ēnectārum | ēnectōrum | |
| dative | ēnectō | ēnectae | ēnectō | ēnectīs | |||
| accusative | ēnectum | ēnectam | ēnectum | ēnectōs | ēnectās | ēnecta | |
| ablative | ēnectō | ēnectā | ēnectō | ēnectīs | |||
| vocative | ēnecte | ēnecta | ēnectum | ēnectī | ēnectae | ēnecta | |
References
- “enectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “enectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- enectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.