enectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēnecō.

Participle

ēnectus (feminine ēnecta, neuter ēnectum); first/second-declension participle

  1. killed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēnectus ēnecta ēnectum ēnectī ēnectae ēnecta
genitive ēnectī ēnectae ēnectī ēnectōrum ēnectārum ēnectōrum
dative ēnectō ēnectae ēnectō ēnectīs
accusative ēnectum ēnectam ēnectum ēnectōs ēnectās ēnecta
ablative ēnectō ēnectā ēnectō ēnectīs
vocative ēnecte ēnecta ēnectum ēnectī ēnectae ēnecta

References

  • enectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • enectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • enectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.