engedelmük
Hungarian
Etymology
engedelem (“permission”) + -ük (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛŋɡɛdɛlmyk]
- Hyphenation: en‧ge‧del‧mük
Noun
engedelmük
- third-person plural single-possession possessive of engedelem
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | engedelmük | — |
| accusative | engedelmüket | — |
| dative | engedelmüknek | — |
| instrumental | engedelmükkel | — |
| causal-final | engedelmükért | — |
| translative | engedelmükké | — |
| terminative | engedelmükig | — |
| essive-formal | engedelmükként | — |
| essive-modal | engedelmükül | — |
| inessive | engedelmükben | — |
| superessive | engedelmükön | — |
| adessive | engedelmüknél | — |
| illative | engedelmükbe | — |
| sublative | engedelmükre | — |
| allative | engedelmükhöz | — |
| elative | engedelmükből | — |
| delative | engedelmükről | — |
| ablative | engedelmüktől | — |
| non-attributive possessive – singular |
engedelmüké | — |
| non-attributive possessive – plural |
engedelmükéi | — |