enitens
Latin
Etymology 1
Present participle of ēniteō.
Participle
ēnitēns (genitive ēnitentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēnitēns | ēnitentēs | ēnitentia | ||
| genitive | ēnitentis | ēnitentium | |||
| dative | ēnitentī | ēnitentibus | |||
| accusative | ēnitentem | ēnitēns | ēnitentēs ēnitentīs |
ēnitentia | |
| ablative | ēnitente ēnitentī1 |
ēnitentibus | |||
| vocative | ēnitēns | ēnitentēs | ēnitentia | ||
1When used purely as an adjective.
Etymology 2
Present participle of ēnītor.
Participle
ēnītēns (genitive ēnītentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēnītēns | ēnītentēs | ēnītentia | ||
| genitive | ēnītentis | ēnītentium | |||
| dative | ēnītentī | ēnītentibus | |||
| accusative | ēnītentem | ēnītēns | ēnītentēs ēnītentīs |
ēnītentia | |
| ablative | ēnītente ēnītentī1 |
ēnītentibus | |||
| vocative | ēnītēns | ēnītentēs | ēnītentia | ||
1When used purely as an adjective.