enrabar
Portuguese
Etymology
From en- + rabo (“butt”) + -ar.[1][2]
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ʁaˈba(ʁ)/ [ẽ.haˈba(h)], (natural pronunciation) /ĩ.ʁaˈba(ʁ)/ [ĩ.haˈba(h)]
- (São Paulo) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ʁaˈba(ɾ)/ [ẽ.haˈba(ɾ)], (natural pronunciation) /ĩ.ʁaˈba(ɾ)/ [ĩ.haˈba(ɾ)]
- (Rio de Janeiro) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ʁaˈba(ʁ)/ [ẽ.χaˈba(χ)], (natural pronunciation) /ĩ.ʁaˈba(ʁ)/ [ĩ.χaˈba(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): (careful pronunciation) /ẽ.ʁaˈba(ɻ)/ [ẽ.haˈba(ɻ)], (natural pronunciation) /ĩ.ʁaˈba(ɻ)/ [ĩ.haˈba(ɻ)]
- (Portugal) IPA(key): /ẽ.ʁɐˈbaɾ/ [ẽ.ʁɐˈβaɾ]
- (Southern Portugal) IPA(key): /ẽ.ʁɐˈba.ɾi/ [ẽ.ʁɐˈβa.ɾi]
- Hyphenation: en‧ra‧bar
Verb
enrabar (first-person singular present enrabo, first-person singular preterite enrabei, past participle enrabado)
Conjugation
Conjugation of enrabar (See Appendix:Portuguese verbs)
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| First-person (eu) |
Second-person (tu) |
Third-person (ele / ela / você) |
First-person (nós) |
Second-person (vós) |
Third-person (eles / elas / vocês) | |
| Infinitive | ||||||
| Impersonal | ||||||
| Personal | ||||||
| Gerund | ||||||
| Past participle | ||||||
| Masculine | ||||||
| Feminine | ||||||
| Indicative | ||||||
| Present | ||||||
| Imperfect | ||||||
| Preterite | 1, 2 | |||||
| Pluperfect | ||||||
| Future | ||||||
| Conditional | ||||||
| Subjunctive | ||||||
| Present | ||||||
| Imperfect | ||||||
| Future | ||||||
| Imperative | ||||||
| Affirmative | ||||||
| Negative (não) | não enrabes | não enrabe | não enrabemos | não enrabeis | não enrabem | |
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Derived terms
References
- ^ “enrabar”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025
- ^ “enrabar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025