epigraphicus
Latin
Etymology
From the Ancient Greek ἐπῐγρᾰφῐκός (epĭgrăphĭkós), from ἐπῐγρᾰφή (epĭgrăphḗ, “an inscription”) + -ῐκός (-ĭkós, “of or pertaining to”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛ.pɪˈɡra.pʰɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.piˈɡraː.fi.kus]
Adjective
epigraphicus (feminine epigraphica, neuter epigraphicum); first/second-declension adjective
- (New Latin) epigraphic, epigraphical (of or pertaining to [dedicatory] inscriptions)
- Supplementum Epigraphicum Graecum ― The Greek Epigraphical Supplement
- 1620, Petrus á Beeck, Aquiſgranum ſiue Hiſtorica Narratio, De Regiæ S.R.I. & Coronationis Regum Rom., 226:
- […] decedit ex humanis ann. 1483. funeratuſque eſt in templo antiquo vt docet epigraphica inſcriptio inciſa ſaxo […]
- (please add an English translation of this quotation)
- 1635, Philibert Monet, Invantaire des deux Langues, françoise, et latine, 569/2:
- Cordon, filet de chaque coté de la legeande : Limbus epigraphicus, Monetalis epigraphe linearis orbiculus.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | epigraphicus | epigraphica | epigraphicum | epigraphicī | epigraphicae | epigraphica | |
| genitive | epigraphicī | epigraphicae | epigraphicī | epigraphicōrum | epigraphicārum | epigraphicōrum | |
| dative | epigraphicō | epigraphicae | epigraphicō | epigraphicīs | |||
| accusative | epigraphicum | epigraphicam | epigraphicum | epigraphicōs | epigraphicās | epigraphica | |
| ablative | epigraphicō | epigraphicā | epigraphicō | epigraphicīs | |||
| vocative | epigraphice | epigraphica | epigraphicum | epigraphicī | epigraphicae | epigraphica | |
Related terms
- epigraphē
Descendants
- → English: epigraphic