equitabilis
Latin
Etymology
equitō (“to ride on horseback”) + -bilis
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛ.kʷɪˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.kʷiˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
equitābilis (neuter equitābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | equitābilis | equitābile | equitābilēs | equitābilia | |
| genitive | equitābilis | equitābilium | |||
| dative | equitābilī | equitābilibus | |||
| accusative | equitābilem | equitābile | equitābilēs equitābilīs |
equitābilia | |
| ablative | equitābilī | equitābilibus | |||
| vocative | equitābilis | equitābile | equitābilēs | equitābilia | |
Derived terms
References
- “equitabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “equitabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers