Gagauz
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *erŋgen (“celibate, unmarried, single”);[1] compare Turkish ergen.
Noun
ergen
- young man, (male) teen, (male) adolescent
References
- ^ András Rajki, A Concise Gagauz Dictionary with etymologies and Turkish, Azerbaijani, Crimean Tatar and Turkmen cognates, 2007
Turkish
Pronunciation
- IPA(key): /eɾˈɟen/, [æɾ̞.ɟæn̟]
- Hyphenation: er‧gen
Etymology 1
Inherited from Ottoman Turkish اركن (ergen, “unmarried man”), from Old Anatolian Turkish اركن (ergen), see there for more. Cognate with Karakhanid ارنكان (erŋgen, “unmarried male”) from 𐰼 (er-, “to reach, to be”).
Noun
ergen (definite accusative ergeni, plural ergenler)
- adolescent
- Synonyms: erin, baliğ
- (dated) unmarried man
- Synonym: bekâr
Declension
Declension of ergen
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ergen
|
ergenler
|
| definite accusative
|
ergeni
|
ergenleri
|
| dative
|
ergene
|
ergenlere
|
| locative
|
ergende
|
ergenlerde
|
| ablative
|
ergenden
|
ergenlerden
|
| genitive
|
ergenin
|
ergenlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenim
|
ergenlerim
|
| 2nd singular
|
ergenin
|
ergenlerin
|
| 3rd singular
|
ergeni
|
ergenleri
|
| 1st plural
|
ergenimiz
|
ergenlerimiz
|
| 2nd plural
|
ergeniniz
|
ergenleriniz
|
| 3rd plural
|
ergenleri
|
ergenleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimi
|
ergenlerimi
|
| 2nd singular
|
ergenini
|
ergenlerini
|
| 3rd singular
|
ergenini
|
ergenlerini
|
| 1st plural
|
ergenimizi
|
ergenlerimizi
|
| 2nd plural
|
ergeninizi
|
ergenlerinizi
|
| 3rd plural
|
ergenlerini
|
ergenlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenime
|
ergenlerime
|
| 2nd singular
|
ergenine
|
ergenlerine
|
| 3rd singular
|
ergenine
|
ergenlerine
|
| 1st plural
|
ergenimize
|
ergenlerimize
|
| 2nd plural
|
ergeninize
|
ergenlerinize
|
| 3rd plural
|
ergenlerine
|
ergenlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimde
|
ergenlerimde
|
| 2nd singular
|
ergeninde
|
ergenlerinde
|
| 3rd singular
|
ergeninde
|
ergenlerinde
|
| 1st plural
|
ergenimizde
|
ergenlerimizde
|
| 2nd plural
|
ergeninizde
|
ergenlerinizde
|
| 3rd plural
|
ergenlerinde
|
ergenlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimden
|
ergenlerimden
|
| 2nd singular
|
ergeninden
|
ergenlerinden
|
| 3rd singular
|
ergeninden
|
ergenlerinden
|
| 1st plural
|
ergenimizden
|
ergenlerimizden
|
| 2nd plural
|
ergeninizden
|
ergenlerinizden
|
| 3rd plural
|
ergenlerinden
|
ergenlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimin
|
ergenlerimin
|
| 2nd singular
|
ergeninin
|
ergenlerinin
|
| 3rd singular
|
ergeninin
|
ergenlerinin
|
| 1st plural
|
ergenimizin
|
ergenlerimizin
|
| 2nd plural
|
ergeninizin
|
ergenlerinizin
|
| 3rd plural
|
ergenlerinin
|
ergenlerinin
|
|
Derived terms
- ergen gözüyle kız alma, gece gözüyle bez alma
- ergene karı boşamak kolay
- ergenleşmek
- ergenlik
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
ergen (definite accusative ergeni, plural ergenler)
- (dialectal) alternative form of kiren
Declension
Declension of ergen
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ergen
|
ergenler
|
| definite accusative
|
ergeni
|
ergenleri
|
| dative
|
ergene
|
ergenlere
|
| locative
|
ergende
|
ergenlerde
|
| ablative
|
ergenden
|
ergenlerden
|
| genitive
|
ergenin
|
ergenlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenim
|
ergenlerim
|
| 2nd singular
|
ergenin
|
ergenlerin
|
| 3rd singular
|
ergeni
|
ergenleri
|
| 1st plural
|
ergenimiz
|
ergenlerimiz
|
| 2nd plural
|
ergeniniz
|
ergenleriniz
|
| 3rd plural
|
ergenleri
|
ergenleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimi
|
ergenlerimi
|
| 2nd singular
|
ergenini
|
ergenlerini
|
| 3rd singular
|
ergenini
|
ergenlerini
|
| 1st plural
|
ergenimizi
|
ergenlerimizi
|
| 2nd plural
|
ergeninizi
|
ergenlerinizi
|
| 3rd plural
|
ergenlerini
|
ergenlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenime
|
ergenlerime
|
| 2nd singular
|
ergenine
|
ergenlerine
|
| 3rd singular
|
ergenine
|
ergenlerine
|
| 1st plural
|
ergenimize
|
ergenlerimize
|
| 2nd plural
|
ergeninize
|
ergenlerinize
|
| 3rd plural
|
ergenlerine
|
ergenlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimde
|
ergenlerimde
|
| 2nd singular
|
ergeninde
|
ergenlerinde
|
| 3rd singular
|
ergeninde
|
ergenlerinde
|
| 1st plural
|
ergenimizde
|
ergenlerimizde
|
| 2nd plural
|
ergeninizde
|
ergenlerinizde
|
| 3rd plural
|
ergenlerinde
|
ergenlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimden
|
ergenlerimden
|
| 2nd singular
|
ergeninden
|
ergenlerinden
|
| 3rd singular
|
ergeninden
|
ergenlerinden
|
| 1st plural
|
ergenimizden
|
ergenlerimizden
|
| 2nd plural
|
ergeninizden
|
ergenlerinizden
|
| 3rd plural
|
ergenlerinden
|
ergenlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ergenimin
|
ergenlerimin
|
| 2nd singular
|
ergeninin
|
ergenlerinin
|
| 3rd singular
|
ergeninin
|
ergenlerinin
|
| 1st plural
|
ergenimizin
|
ergenlerimizin
|
| 2nd plural
|
ergeninizin
|
ergenlerinizin
|
| 3rd plural
|
ergenlerinin
|
ergenlerinin
|
|
Further reading
- “ergen”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “ergen”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–) “ergen”, in Nişanyan Sözlük
- “ergen”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982