errabundus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛr.raːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [er.raˈbun̪.d̪us]
Adjective
errābundus (feminine errābunda, neuter errābundum); first/second-declension adjective
- wandering
- Synonyms: vagābundus, vagus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | errābundus | errābunda | errābundum | errābundī | errābundae | errābunda | |
| genitive | errābundī | errābundae | errābundī | errābundōrum | errābundārum | errābundōrum | |
| dative | errābundō | errābundae | errābundō | errābundīs | |||
| accusative | errābundum | errābundam | errābundum | errābundōs | errābundās | errābunda | |
| ablative | errābundō | errābundā | errābundō | errābundīs | |||
| vocative | errābunde | errābunda | errābundum | errābundī | errābundae | errābunda | |
Descendants
- Italian: errabondo
- Sicilian: rrabbunnu
References
- “errabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “errabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- errabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.