ethicus
Dutch
Etymology
Learned borrowing from Latin ēthicus, from Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈeː.ti.kʏs/
Audio: (file) - Hyphenation: ethi‧cus
Noun
ethicus m (plural ethici, feminine ethica)
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈeː.tʰɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɛː.t̪i.kus]
Adjective
ēthicus (feminine ēthica, neuter ēthicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēthicus | ēthica | ēthicum | ēthicī | ēthicae | ēthica | |
| genitive | ēthicī | ēthicae | ēthicī | ēthicōrum | ēthicārum | ēthicōrum | |
| dative | ēthicō | ēthicae | ēthicō | ēthicīs | |||
| accusative | ēthicum | ēthicam | ēthicum | ēthicōs | ēthicās | ēthica | |
| ablative | ēthicō | ēthicā | ēthicō | ēthicīs | |||
| vocative | ēthice | ēthica | ēthicum | ēthicī | ēthicae | ēthica | |