ethicus

Dutch

Etymology

Learned borrowing from Latin ēthicus, from Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈeː.ti.kʏs/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ethi‧cus

Noun

ethicus m (plural ethici, feminine ethica)

  1. ethicist, someone studying ethics

Latin

Etymology

Borrowed from Ancient Greek ἠθικός (ēthikós).

Pronunciation

Adjective

ēthicus (feminine ēthica, neuter ēthicum); first/second-declension adjective

  1. ethic, ethical

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēthicus ēthica ēthicum ēthicī ēthicae ēthica
genitive ēthicī ēthicae ēthicī ēthicōrum ēthicārum ēthicōrum
dative ēthicō ēthicae ēthicō ēthicīs
accusative ēthicum ēthicam ēthicum ēthicōs ēthicās ēthica
ablative ēthicō ēthicā ēthicō ēthicīs
vocative ēthice ēthica ēthicum ēthicī ēthicae ēthica

Descendants

  • Catalan: ètic
  • French: éthique
  • Galician: ético
  • Italian: etico
  • Middle English: etik
  • Portuguese: ético
  • Romanian: etic
  • Spanish: ético