evolueren

Dutch

Etymology

Borrowed from French évoluer.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌeː.voː.lyˈeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: evo‧lu‧e‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

evolueren

  1. (intransitive) to evolve, to develop gradually or in stages
  2. (intransitive, now Belgium) to develop

Conjugation

Conjugation of evolueren (weak)
infinitive evolueren
past singular evolueerde
past participle geëvolueerd
infinitive evolueren
gerund evolueren n
present tense past tense
1st person singular evolueer evolueerde
2nd person sing. (jij) evolueert, evolueer2 evolueerde
2nd person sing. (u) evolueert evolueerde
2nd person sing. (gij) evolueert evolueerde
3rd person singular evolueert evolueerde
plural evolueren evolueerden
subjunctive sing.1 evoluere evolueerde
subjunctive plur.1 evolueren evolueerden
imperative sing. evolueer
imperative plur.1 evolueert
participles evoluerend geëvolueerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.