exauguratio
Latin
Etymology
exaugurō (“to desecrate”) + -tiō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛk.sau̯.ɡʊˈraː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eɡ.zau̯.ɡuˈrat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
exaugurātiō f (genitive exaugurātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | exaugurātiō | exaugurātiōnēs |
| genitive | exaugurātiōnis | exaugurātiōnum |
| dative | exaugurātiōnī | exaugurātiōnibus |
| accusative | exaugurātiōnem | exaugurātiōnēs |
| ablative | exaugurātiōne | exaugurātiōnibus |
| vocative | exaugurātiō | exaugurātiōnēs |
References
- “exauguratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exauguratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers