excaecatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of excaecō.
Participle
excaecātus (feminine excaecāta, neuter excaecātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | excaecātus | excaecāta | excaecātum | excaecātī | excaecātae | excaecāta | |
| genitive | excaecātī | excaecātae | excaecātī | excaecātōrum | excaecātārum | excaecātōrum | |
| dative | excaecātō | excaecātae | excaecātō | excaecātīs | |||
| accusative | excaecātum | excaecātam | excaecātum | excaecātōs | excaecātās | excaecāta | |
| ablative | excaecātō | excaecātā | excaecātō | excaecātīs | |||
| vocative | excaecāte | excaecāta | excaecātum | excaecātī | excaecātae | excaecāta | |