exercitans
Latin
Etymology
Present participle of exercitō
Participle
exercitāns (genitive exercitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | exercitāns | exercitantēs | exercitantia | ||
| genitive | exercitantis | exercitantium | |||
| dative | exercitantī | exercitantibus | |||
| accusative | exercitantem | exercitāns | exercitantēs exercitantīs |
exercitantia | |
| ablative | exercitante exercitantī1 |
exercitantibus | |||
| vocative | exercitāns | exercitantēs | exercitantia | ||
1When used purely as an adjective.