exitialis
Latin
Etymology
exitium (“destruction”, “ruin”) + -ālis (“-al”, adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛk.sɪ.tiˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eɡ.zit̪.t̪͡s̪iˈaː.lis]
Adjective
exitiālis (neuter exitiāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | exitiālis | exitiāle | exitiālēs | exitiālia | |
| genitive | exitiālis | exitiālium | |||
| dative | exitiālī | exitiālibus | |||
| accusative | exitiālem | exitiāle | exitiālēs exitiālīs |
exitiālia | |
| ablative | exitiālī | exitiālibus | |||
| vocative | exitiālis | exitiāle | exitiālēs | exitiālia | |
Synonyms
Descendants
References
- “exitialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exitialis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exitialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.