explicitat
Romanian
Etymology
Past participle of explicita.
Noun
explicitat n (plural explicitaturi)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | explicitat | explicitatul | explicitaturi | explicitaturile | |
| genitive-dative | explicitat | explicitatului | explicitaturi | explicitaturilor | |
| vocative | explicitatule | explicitaturilor | |||
Verb
explicitat (past participle of explicita)
- past participle of explicita
References
- explicitat in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN