exsecrabilis
Latin
Alternative forms
Etymology
From exsecror (“curse, detest”) + -bilis (“-(a)ble”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛks.sɛˈkraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eks.seˈkraː.bi.lis]
Adjective
exsecrābilis (neuter exsecrābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | exsecrābilis | exsecrābile | exsecrābilēs | exsecrābilia | |
| genitive | exsecrābilis | exsecrābilium | |||
| dative | exsecrābilī | exsecrābilibus | |||
| accusative | exsecrābilem | exsecrābile | exsecrābilēs exsecrābilīs |
exsecrābilia | |
| ablative | exsecrābilī | exsecrābilibus | |||
| vocative | exsecrābilis | exsecrābile | exsecrābilēs | exsecrābilia | |
References
- “exsecrabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exsecrabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exsecrabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.