exstirpatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exstirpō
Participle
exstirpātus (feminine exstirpāta, neuter exstirpātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | exstirpātus | exstirpāta | exstirpātum | exstirpātī | exstirpātae | exstirpāta | |
| genitive | exstirpātī | exstirpātae | exstirpātī | exstirpātōrum | exstirpātārum | exstirpātōrum | |
| dative | exstirpātō | exstirpātae | exstirpātō | exstirpātīs | |||
| accusative | exstirpātum | exstirpātam | exstirpātum | exstirpātōs | exstirpātās | exstirpāta | |
| ablative | exstirpātō | exstirpātā | exstirpātō | exstirpātīs | |||
| vocative | exstirpāte | exstirpāta | exstirpātum | exstirpātī | exstirpātae | exstirpāta | |