extersus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛkˈstɛr.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ekˈst̪ɛr.sus]
Etymology 1
extergō (“to wipe, to clean”) + -sus (action noun-forming suffix).
Noun
extersus m (genitive extersūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | extersus | extersūs |
| genitive | extersūs | extersuum |
| dative | extersuī | extersibus |
| accusative | extersum | extersūs |
| ablative | extersū | extersibus |
| vocative | extersus | extersūs |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
extersus (feminine extersa, neuter extersum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | extersus | extersa | extersum | extersī | extersae | extersa | |
| genitive | extersī | extersae | extersī | extersōrum | extersārum | extersōrum | |
| dative | extersō | extersae | extersō | extersīs | |||
| accusative | extersum | extersam | extersum | extersōs | extersās | extersa | |
| ablative | extersō | extersā | extersō | extersīs | |||
| vocative | exterse | extersa | extersum | extersī | extersae | extersa | |
Descendants
- Aromanian: ashcersu
- Romanian: șters
- Occitan: estèrs
References
- “extersus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “extersus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- extersus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.