exturbatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exturbō.
Participle
exturbātus (feminine exturbāta, neuter exturbātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | exturbātus | exturbāta | exturbātum | exturbātī | exturbātae | exturbāta | |
| genitive | exturbātī | exturbātae | exturbātī | exturbātōrum | exturbātārum | exturbātōrum | |
| dative | exturbātō | exturbātae | exturbātō | exturbātīs | |||
| accusative | exturbātum | exturbātam | exturbātum | exturbātōs | exturbātās | exturbāta | |
| ablative | exturbātō | exturbātā | exturbātō | exturbātīs | |||
| vocative | exturbāte | exturbāta | exturbātum | exturbātī | exturbātae | exturbāta | |