exuberatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exūberō
Participle
exūberātus (feminine exūberāta, neuter exūberātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | exūberātus | exūberāta | exūberātum | exūberātī | exūberātae | exūberāta | |
| genitive | exūberātī | exūberātae | exūberātī | exūberātōrum | exūberātārum | exūberātōrum | |
| dative | exūberātō | exūberātae | exūberātō | exūberātīs | |||
| accusative | exūberātum | exūberātam | exūberātum | exūberātōs | exūberātās | exūberāta | |
| ablative | exūberātō | exūberātā | exūberātō | exūberātīs | |||
| vocative | exūberāte | exūberāta | exūberātum | exūberātī | exūberātae | exūberāta | |
References
- "exuberatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)