fæge
Old English
FWOTD – 16 February 2019
Etymology
From Proto-Germanic *faigijaz. Cognate with Old Norse feigr.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfæː.je/
Adjective
fǣġe
Declension
Declension of fǣġe — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | fǣġe | fǣġu, fǣġo | fǣġe |
| Accusative | fǣġne | fǣġe | fǣġe |
| Genitive | fǣġes | fǣġre | fǣġes |
| Dative | fǣġum | fǣġre | fǣġum |
| Instrumental | fǣġe | fǣġre | fǣġe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | fǣġe | fǣġa, fǣġe | fǣġu, fǣġo |
| Accusative | fǣġe | fǣġa, fǣġe | fǣġu, fǣġo |
| Genitive | fǣġra | fǣġra | fǣġra |
| Dative | fǣġum | fǣġum | fǣġum |
| Instrumental | fǣġum | fǣġum | fǣġum |
Declension of fǣġe — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | fǣġa | fǣġe | fǣġe |
| Accusative | fǣġan | fǣġan | fǣġe |
| Genitive | fǣġan | fǣġan | fǣġan |
| Dative | fǣġan | fǣġan | fǣġan |
| Instrumental | fǣġan | fǣġan | fǣġan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | fǣġan | fǣġan | fǣġan |
| Accusative | fǣġan | fǣġan | fǣġan |
| Genitive | fǣġra, fǣġena | fǣġra, fǣġena | fǣġra, fǣġena |
| Dative | fǣġum | fǣġum | fǣġum |
| Instrumental | fǣġum | fǣġum | fǣġum |
Descendants
- Middle English: fey, feye, fay, faie, veie, veye, faye, fei, vey, fæie, væie, fæy, feiȝe, vaiȝe, feaye (Early Middle English)
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “fæge”, in An Anglo-Saxon Dictionary[1], second edition, Oxford: Oxford University Press.