faeculentus
Latin
Etymology
From faex (“dregs”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fae̯.kʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fe.kuˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
faeculentus (feminine faeculenta, neuter faeculentum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | faeculentus | faeculenta | faeculentum | faeculentī | faeculentae | faeculenta | |
| genitive | faeculentī | faeculentae | faeculentī | faeculentōrum | faeculentārum | faeculentōrum | |
| dative | faeculentō | faeculentae | faeculentō | faeculentīs | |||
| accusative | faeculentum | faeculentam | faeculentum | faeculentōs | faeculentās | faeculenta | |
| ablative | faeculentō | faeculentā | faeculentō | faeculentīs | |||
| vocative | faeculente | faeculenta | faeculentum | faeculentī | faeculentae | faeculenta | |
Descendants
- Catalan: feculent
- → English: feculent
- French: féculent
- Italian: fecolento
- Portuguese: feculento
- Spanish: feculento
References
- “faeculentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- faeculentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.