fastidiens
Latin
Etymology
Present participle of fastīdiō.
Participle
fastīdiēns (genitive fastīdientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | fastīdiēns | fastīdientēs | fastīdientia | ||
| genitive | fastīdientis | fastīdientium | |||
| dative | fastīdientī | fastīdientibus | |||
| accusative | fastīdientem | fastīdiēns | fastīdientēs fastīdientīs |
fastīdientia | |
| ablative | fastīdiente fastīdientī1 |
fastīdientibus | |||
| vocative | fastīdiēns | fastīdientēs | fastīdientia | ||
1When used purely as an adjective.