feald
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *falþō, related to *fallaną (“to fall”), whence also Old High German falt, Old Norse fald (“case”).
Pronunciation
- IPA(key): /fæ͜ɑld/, [fæ͜ɑɫd]
Noun
feald f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | feald | fealda, fealde |
| accusative | fealde | fealda, fealde |
| genitive | fealde | fealda |
| dative | fealde | fealdum |