feriatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of fērior (“to rest from work”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [feː.riˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fe.riˈaː.t̪us]
Participle
fēriātus (feminine fēriāta, neuter fēriātum); first/second-declension participle
- on holiday, unoccupied, idle
- diēs fēriātus ― a holiday (Pliny)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fēriātus | fēriāta | fēriātum | fēriātī | fēriātae | fēriāta | |
| genitive | fēriātī | fēriātae | fēriātī | fēriātōrum | fēriātārum | fēriātōrum | |
| dative | fēriātō | fēriātae | fēriātō | fēriātīs | |||
| accusative | fēriātum | fēriātam | fēriātum | fēriātōs | fēriātās | fēriāta | |
| ablative | fēriātō | fēriātā | fēriātō | fēriātīs | |||
| vocative | fēriāte | fēriāta | fēriātum | fēriātī | fēriātae | fēriāta | |
Descendants
References
- “feriatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “feriatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "feriatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)