fiellan
Old English
Alternative forms
- fyllan — Late West Saxon
- fællan — Anglian
Etymology
From Proto-West Germanic *fallijan. Cognate with Dutch vellen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfi͜yl.lɑn/, [ˈfi͜yɫ.ɫɑn]
Verb
fiellan (West Saxon)
- to fell
Conjugation
Conjugation of fiellan (weak, class 1)
| infinitive | fiellan | fiellenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | fielle | fielde |
| second person singular | fiellest, fielst | fieldest |
| third person singular | fielleþ, fielþ | fielde |
| plural | fiellaþ | fieldon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | fielle | fielde |
| plural | fiellen | fielden |
| imperative | ||
| singular | fiell | |
| plural | fiellaþ | |
| participle | present | past |
| fiellende | (ġe)fielled | |