figlinum
Latin
Alternative forms
- figulīnum (uncontracted)
Etymology
Neuter form of figlīnus (“of or belonging to the potter”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɪˈɡliː.nũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fiˈɡliː.num]
Adjective
figlīnum
- inflection of figlīnus:
- accusative masculine singular
- nominative/accusative/vocative neuter singular
Noun
figlīnum n (genitive figlīnī); second declension (nominalized)
- earthen vessel, crock
- c. 15 BCE, Vitruvius, De architectura 5.10.3:
- […]; sin autem contignationes fuerint, figlinum opus subiciatur.
- […]; but if they are built with beams, a layer of claywork should be added.
- […]; sin autem contignationes fuerint, figlinum opus subiciatur.
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 31.46:
- si figlinum umidum ruptumve […] reperiatur, non dubie promittunt aquas.
- if a moist or broken clay pot […] is found, they undoubtedly promise water.
- si figlinum umidum ruptumve […] reperiatur, non dubie promittunt aquas.
Inflection
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | figlīnum | figlīna |
| genitive | figlīnī | figlīnōrum |
| dative | figlīnō | figlīnīs |
| accusative | figlīnum | figlīna |
| ablative | figlīnō | figlīnīs |
| vocative | figlīnum | figlīna |
Related terms
- figlīna (substantive)
References
- “figlinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press