fleipr
Old Norse
Etymology
From fleipra (“to babble, tattle”).
Noun
fleipr n
Declension
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | fleipr | fleiprit | fleipr | fleiprin |
| accusative | fleipr | fleiprit | fleipr | fleiprin |
| dative | fleipri | fleiprinu | fleiprum | fleiprunum |
| genitive | fleiprs | fleiprsins | fleipra | fleipranna |
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “fleipr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive