formamentum
Latin
Etymology
From fōrmō (“to shape, form”) + -mentum.
Noun
fōrmāmentum n (genitive fōrmāmentī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | fōrmāmentum | fōrmāmenta |
| genitive | fōrmāmentī | fōrmāmentōrum |
| dative | fōrmāmentō | fōrmāmentīs |
| accusative | fōrmāmentum | fōrmāmenta |
| ablative | fōrmāmentō | fōrmāmentīs |
| vocative | fōrmāmentum | fōrmāmenta |
References
- “formamentum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "formamentum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- formamentum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.