formicinus
Latin
Etymology
From formīca (“ant”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɔr.miːˈkiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [for.miˈt͡ʃiː.nus]
Adjective
formīcīnus (feminine formīcīna, neuter formīcīnum); first/second-declension adjective
- (relational) ant
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | formīcīnus | formīcīna | formīcīnum | formīcīnī | formīcīnae | formīcīna | |
| genitive | formīcīnī | formīcīnae | formīcīnī | formīcīnōrum | formīcīnārum | formīcīnōrum | |
| dative | formīcīnō | formīcīnae | formīcīnō | formīcīnīs | |||
| accusative | formīcīnum | formīcīnam | formīcīnum | formīcīnōs | formīcīnās | formīcīna | |
| ablative | formīcīnō | formīcīnā | formīcīnō | formīcīnīs | |||
| vocative | formīcīne | formīcīna | formīcīnum | formīcīnī | formīcīnae | formīcīna | |
References
- “formicinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "formicinus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- formicinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.